Το σημερινό Ν/Σ ανήκει στη σειρά νομοθετημάτων που κινούνται προς την κατεύθυνση της υλοποίησης του προγράμματος της Θεσ/νικης, τουλάχιστον ως προς το οικονομικό του κομμάτι.
Τα 2 σκέλη του περιλαμβάνουν τους άξονες στους οποίους δίνουμε προτεραιότητα είναι:
Η κοινωνική προστασία των πληγέντων στρωμάτων από την κρίση και
Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Ειδικότερα, η στήριξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, η οποία είχε οδηγηθεί στο κλείσιμο από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβάνεται στους άξονες αυτούς.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης είναι μια επιχείρηση που παράγει ένα προϊόν στρατηγικού χαρακτήρα και λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα παραγωγής δίνοντας στήριγμα στους τευτλοπαραγωγούς και εργασία σε πολυάριθμους εργάτες και επιστήμονες της ρημαγμένης από την ανεργία περιοχή της Βόρειας Ελλάδας. Κάτι που την δεδομένη στιγμή είναι και το ζητούμενο για μια χώρα σαν την Ελλάδα που αντιμετωπίζει τη λαίλαπα της ανεργίας.
Προσωπικά, προέρχομαι από μια περιφέρεια η οποία ήταν τευτλοπαραγωγός περιοχή και με την πάροδο των χρόνων αυτό άλλαξε. Πολλοί συμπολίτες μου εξακολουθούν και αγωνιούν για την τύχη της Βιομηχανίας αυτής.
Τα διαρθρωτικά μεγέθη της τευτλοκαλλιέργειας στην Ελλάδα παρουσίασαν μια φθίνουσα πορεία από το 2006, οπότε και αναθεωρήθηκε η Κοινή Αγροτική Πολιτική στον τομέα της ζάχαρης, έως το 2011. Ενδεικτικό είναι ότι το 2005 καλλιεργήθηκαν περίπου 42.000 Ha με σακχαρότευτλα ενώ το 2011, περίπου, 6.000 Ηα. Η μείωση αυτή όπως αντιλαμβάνεστε ήταν δραματική. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια την αδυναμία κάλυψης της εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, με αποτέλεσμα την μείωση της κατά 50% και το κλείσιμο ορισμένων εργοστασίων.
Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, η επιλογή να καλύπτεται ακόμα και αυτή η μειωμένη ποσόστωση με φασόν παραγωγή σε τρίτες χώρες θεωρώ πως ήταν ήταν μια ακατανόητη επιλογή, τη στιγμή που τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για παραγωγή σακχαρότευτλων είναι προφανή. Ακόμα κι έτσι να μην ήταν, θεωρώ πως είναι προτιμότερο να δουλεύουν οι Έλληνες αγρότες αυξάνοντας το ΑΕΠ της Χώρας παρά να εστιάζουμε στους οικονομικούς δείκτες μιας επιχείρησης.
Η αντιμετώπιση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν εγκληματική και έχουμε καθήκον να αναδείξουμε αυτό το πολιτικό έγκλημα ενώπιον του ελληνικού λαού και να αναζητήσουμε τις όποιες ευθύνες. Η ατιμωρησία σε βάρος του ελληνικού λαού πρέπει να τελειώσει και είναι κρίσιμο οι αντιπρόσωποι του λαού να σταθούν δίπλα σε όσους επιζητούν τη δικαιοσύνη. Η ενδελεχής έρευνα για την προηγούμενη κακοδιαχείριση είναι το καλύτερο εχέγγυο ότι στη νέα κατάσταση δε θα επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.
Όσον αφορά τις πολιτικές ευθύνες θα ήθελα να πω το εξής:
Εάν κάποιες μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες είχαν συμφέρον από τη μείωση της ποσόστωσης στο 50% και το επακόλουθο κλείσιμο των εργοστασίων εδώ, εμείς ως χώρα είχαμε το αντίθετο λόγω των επιπτώσεων των προαναφερθέντων και τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να μας εξηγήσουν τι έκαναν όταν εκπροσωπούσαν τη χώρα μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.
Μόνο σε κλείσιμο και οικονομικό μαρασμό οδηγούν αυτού του είδους οι πολιτικές και όχι σε ανάπτυξη όπως υπόσχονταν.
Το Υπουργείο σίγουρα θα έχει καλύτερη εικόνα και θα παρουσιάσει ένα πλάνο αναδιάρθρωσης με ένα οργανόγραμμα που θα αλλάξει προς το καλύτερο την κατάσταση. Καθαρά από πολιτικής πλευράς θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου ως προς τα σημεία που πρέπει να προσεχθούν.
Εκτός από την κακοδιαχείριση που προανέφερα, χρειάζεται να γίνει βελτιστοποίηση σε όλα τα στάδια της παραγωγής, από το χωράφι, στην επεξεργασία, στο δίκτυο διανομής και στη χρηματοοικονομική διαχείριση.
Γνωμοδοτικά θα μπορούσαμε να συμβουλευτούμε κάποιο από τα πολύ άξια εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας, ενώ πρέπει να υπάρξει και μέριμνα για την αποθήκευση και προστασία της ζάχαρης από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια.
Τέλος, είτε με την παραγωγή ενέργειας, είτε με τα υποπροϊόντα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον εμπλουτισμό των αγροτικών εκτάσεων, στις ζωοτροφές, στη φαρμακοβιομηχανία και στη βιομηχανία πολυμερών, πρέπει να αναζητηθούν τρόποι και δράσεις έτσι ώστε τα οφέλη να είναι τα μέγιστα δυνατά και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να καταστεί μια βιώσιμη επιχείρηση προσφέροντας στον Ελληνικό λαό και το Ελληνικό Κράτος αυτό που πραγματικά μπορεί να προσφέρει.
Το επείγον ήταν να σωθεί η βιομηχανία, και καλώς βιαστήκαμε να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη. Αν δει κανείς την πορεία της μετοχής καθώς και τους τελευταίους άγονους διαγωνισμούς καταλαβαίνει ότι το σχέδιο ήταν να διαλυθεί «στα εξ ων συνετέθη» προς όφελος του ανταγωνισμού.
Από εκεί και πέρα χρειαζόμαστε ένα σοβαρό και εύστοχο επανασχεδιασμό για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης με σκοπό να εμπλέξει ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι παραγωγών στη παραγωγική διαδικασία. Μιλάμε για τουλάχιστον τριπλάσια αγροτική παραγωγή για να ξανανοίξουν και τα εργοστάσια που έκλεισαν και αυτός πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος.
Όσον αφορά τη διαδικασία του κατεπείγοντος με την οποία ήρθε αυτή η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δείχνει και τη διαφορά μας από το μαύρο μέτωπο του μνημονίου. Γι' αυτούς επείγον ήταν το ξεπούλημα της χώρας και το ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων, για εμάς επείγουσα είναι η στήριξη των αδυνάτων και το ξαναχτίσιμο των παραγωγικών δομών της χώρας.
Δείτε εδώ σε video όλη την ομιλία.
Τα 2 σκέλη του περιλαμβάνουν τους άξονες στους οποίους δίνουμε προτεραιότητα είναι:
Η κοινωνική προστασία των πληγέντων στρωμάτων από την κρίση και
Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Ειδικότερα, η στήριξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, η οποία είχε οδηγηθεί στο κλείσιμο από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβάνεται στους άξονες αυτούς.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης είναι μια επιχείρηση που παράγει ένα προϊόν στρατηγικού χαρακτήρα και λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα παραγωγής δίνοντας στήριγμα στους τευτλοπαραγωγούς και εργασία σε πολυάριθμους εργάτες και επιστήμονες της ρημαγμένης από την ανεργία περιοχή της Βόρειας Ελλάδας. Κάτι που την δεδομένη στιγμή είναι και το ζητούμενο για μια χώρα σαν την Ελλάδα που αντιμετωπίζει τη λαίλαπα της ανεργίας.
Προσωπικά, προέρχομαι από μια περιφέρεια η οποία ήταν τευτλοπαραγωγός περιοχή και με την πάροδο των χρόνων αυτό άλλαξε. Πολλοί συμπολίτες μου εξακολουθούν και αγωνιούν για την τύχη της Βιομηχανίας αυτής.
Τα διαρθρωτικά μεγέθη της τευτλοκαλλιέργειας στην Ελλάδα παρουσίασαν μια φθίνουσα πορεία από το 2006, οπότε και αναθεωρήθηκε η Κοινή Αγροτική Πολιτική στον τομέα της ζάχαρης, έως το 2011. Ενδεικτικό είναι ότι το 2005 καλλιεργήθηκαν περίπου 42.000 Ha με σακχαρότευτλα ενώ το 2011, περίπου, 6.000 Ηα. Η μείωση αυτή όπως αντιλαμβάνεστε ήταν δραματική. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια την αδυναμία κάλυψης της εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, με αποτέλεσμα την μείωση της κατά 50% και το κλείσιμο ορισμένων εργοστασίων.
Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, η επιλογή να καλύπτεται ακόμα και αυτή η μειωμένη ποσόστωση με φασόν παραγωγή σε τρίτες χώρες θεωρώ πως ήταν ήταν μια ακατανόητη επιλογή, τη στιγμή που τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για παραγωγή σακχαρότευτλων είναι προφανή. Ακόμα κι έτσι να μην ήταν, θεωρώ πως είναι προτιμότερο να δουλεύουν οι Έλληνες αγρότες αυξάνοντας το ΑΕΠ της Χώρας παρά να εστιάζουμε στους οικονομικούς δείκτες μιας επιχείρησης.
Η αντιμετώπιση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν εγκληματική και έχουμε καθήκον να αναδείξουμε αυτό το πολιτικό έγκλημα ενώπιον του ελληνικού λαού και να αναζητήσουμε τις όποιες ευθύνες. Η ατιμωρησία σε βάρος του ελληνικού λαού πρέπει να τελειώσει και είναι κρίσιμο οι αντιπρόσωποι του λαού να σταθούν δίπλα σε όσους επιζητούν τη δικαιοσύνη. Η ενδελεχής έρευνα για την προηγούμενη κακοδιαχείριση είναι το καλύτερο εχέγγυο ότι στη νέα κατάσταση δε θα επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.
Όσον αφορά τις πολιτικές ευθύνες θα ήθελα να πω το εξής:
Εάν κάποιες μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες είχαν συμφέρον από τη μείωση της ποσόστωσης στο 50% και το επακόλουθο κλείσιμο των εργοστασίων εδώ, εμείς ως χώρα είχαμε το αντίθετο λόγω των επιπτώσεων των προαναφερθέντων και τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να μας εξηγήσουν τι έκαναν όταν εκπροσωπούσαν τη χώρα μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.
Μόνο σε κλείσιμο και οικονομικό μαρασμό οδηγούν αυτού του είδους οι πολιτικές και όχι σε ανάπτυξη όπως υπόσχονταν.
Το Υπουργείο σίγουρα θα έχει καλύτερη εικόνα και θα παρουσιάσει ένα πλάνο αναδιάρθρωσης με ένα οργανόγραμμα που θα αλλάξει προς το καλύτερο την κατάσταση. Καθαρά από πολιτικής πλευράς θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου ως προς τα σημεία που πρέπει να προσεχθούν.
Εκτός από την κακοδιαχείριση που προανέφερα, χρειάζεται να γίνει βελτιστοποίηση σε όλα τα στάδια της παραγωγής, από το χωράφι, στην επεξεργασία, στο δίκτυο διανομής και στη χρηματοοικονομική διαχείριση.
Γνωμοδοτικά θα μπορούσαμε να συμβουλευτούμε κάποιο από τα πολύ άξια εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας, ενώ πρέπει να υπάρξει και μέριμνα για την αποθήκευση και προστασία της ζάχαρης από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια.
Τέλος, είτε με την παραγωγή ενέργειας, είτε με τα υποπροϊόντα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον εμπλουτισμό των αγροτικών εκτάσεων, στις ζωοτροφές, στη φαρμακοβιομηχανία και στη βιομηχανία πολυμερών, πρέπει να αναζητηθούν τρόποι και δράσεις έτσι ώστε τα οφέλη να είναι τα μέγιστα δυνατά και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να καταστεί μια βιώσιμη επιχείρηση προσφέροντας στον Ελληνικό λαό και το Ελληνικό Κράτος αυτό που πραγματικά μπορεί να προσφέρει.
Το επείγον ήταν να σωθεί η βιομηχανία, και καλώς βιαστήκαμε να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη. Αν δει κανείς την πορεία της μετοχής καθώς και τους τελευταίους άγονους διαγωνισμούς καταλαβαίνει ότι το σχέδιο ήταν να διαλυθεί «στα εξ ων συνετέθη» προς όφελος του ανταγωνισμού.
Από εκεί και πέρα χρειαζόμαστε ένα σοβαρό και εύστοχο επανασχεδιασμό για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης με σκοπό να εμπλέξει ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι παραγωγών στη παραγωγική διαδικασία. Μιλάμε για τουλάχιστον τριπλάσια αγροτική παραγωγή για να ξανανοίξουν και τα εργοστάσια που έκλεισαν και αυτός πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος.
Όσον αφορά τη διαδικασία του κατεπείγοντος με την οποία ήρθε αυτή η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δείχνει και τη διαφορά μας από το μαύρο μέτωπο του μνημονίου. Γι' αυτούς επείγον ήταν το ξεπούλημα της χώρας και το ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων, για εμάς επείγουσα είναι η στήριξη των αδυνάτων και το ξαναχτίσιμο των παραγωγικών δομών της χώρας.
Δείτε εδώ σε video όλη την ομιλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.