Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Έκθεση ζωγραφικής της Κατερίνας Καρούλια στο «Καφενείο γυναικών»

Γνωρίζουμε ότι η γυναίκα γεννήθηκε από την ενδόμυχη επιθυμία του άνδρα να γνωρίσει τη ζωή. Η φύση όμως προϋπήρχε πριν την γυναίκα, αλλά και πολύ πιο πριν από τον άνδρα. Δεν μας χρωστάει τίποτε.
Η δύναμη της φύσης βρίσκεται στην αυθεντικότητά της. Είναι ανεκτική και η συμπεριφορά της είναι αυστηρά μεροληπτική για εμάς τα παιδιά της. Βλέπει και παραβλέπει σαν μητέρα. Δικαίως ονομάζουμε τη γη μητέρα, αφού την ποδοπατούμε και αυτή δεν παύει να αποδίδει καρπούς και άνθη, λέει ο Καμπούρογλου. Δεν την κερδίσαμε, μας χαρίστηκε σαν ένας τεράστιος κήπος, ικανός να μεγαλώσει ανθρώπους και φυτά, πουλιά και έντομα κι όπως δε μάθαμε να εκτιμάμε σωστά ότι μας χαρίζεται, έτσι κινδυνεύουμε να απολέσουμε τον Παράδεισο για δεύτερη φορά.
Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε αξίες και αρχές. Ζώντας σήμερα σε σπίτια από μπετόν, από φύση είμαστε διψασμένοι. Είναι επιτακτική ανάγκη να θυμηθούμε ότι τον κόσμο γύρω μας τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.
Να ευαισθητοποιηθούμε και να δράσουμε για την προστασία της ζωής, για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας και της αειφορίας. Να μιλήσουμε ρεαλιστικά στα παιδιά μας για τη δραματική μείωση του πληθυσμού των μελισσών, τα μεταναστευτικά πουλιά και τις ανάγκες τους, για την εξαφάνιση του Αλπικού Τρίτωνα, του μυθικού δράκου των παραμυθιών τους, για τη μόλυνση των θαλασσών, για την αποψίλωση του Αμαζόνιου και τις συνέπειες, για το λιώσιμο των πάγων, για όλα τα λάθη και τις ευθύνες μας. Χωρίς να κρύψουμε και χωρίς να ωραιοποιήσουμε τίποτε.
Εάν δεν θέλουμε ο γνωστός κόσμος γύρω μας, να γίνει εικονική πραγματικότητα για τα παιδιά μας, να τα προσδιορίσουμε όλα τώρα σε γένος θηλυκό.
Γη, γυναίκα, φύση, μητέρα, ζωή, ελπίδα, ανάσα, αναπνοή, πνοή, ψυχή, ευχή, δύναμη, φωλιά.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.