Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία. Το φως μιας ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ που ΔΕΝ λέει να σβήσει

«Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα

δώσαμε ξανά τον όρκο

όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς,

όρκο του ονείρου και της πράξης».

Γιάννης Ρίτσος

Πέρασαν 41 Νοέμβρηδες.
Και ποιος θα τολμούσε να επικαλεστεί πως το αίτημα για ΨΩΜΙ δεν είναι επίκαιρο σήμερα περισσότερο από ποτέ; Την ώρα που άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια, σπίτια μένουν δίχως θέρμανση κ ρεύμα, παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία.
Την ώρα που οι μαθητές παραδίδουν ,με τη σειρά τους, μαθήματα ανυπότακτου αγώνα σε ολόκληρη την κοινωνία, την ώρα που δάσκαλοι και καθηγητές απολύονται μέσω της αξιολόγησης, τους θέλουν να δουλεύουν με ΜΟΡΙΑ και ΟΧΙ χρήματα, λουκέτα μπαίνουν σε σχολικές μονάδες ως χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, την ώρα που χιλιάδες φοιτητές διαδηλώνουν απέναντι στην υποχρηματοδότηση και τα ΜΑΤ σουλατσάρουν στα ιδρύματα... ποιος θα τολμούσε να πει πως το αίτημα για ΠΑΙΔΕΙΑ έχει εκπληρωθεί;
Υπεραντιδραστικοί ακροδεξιοί σε Υπουργικούς θώκους, υφυπουργοί οι οποίοι επικαλούνται στην κοινοβουλευτική συζήτηση το Φασίστα Κασιδιάρη, Κυβερνητικά στελέχη σε συνομιλίες με την εγκληματική Ναζιστική Χρυσή Αυγή, γκανγκστερική εισβολή στην ΕΡΤ και τα παραδείγματα ΔΕΝ έχουν τέλος μιας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ που ΔΕΝ λέει να έρθει.

Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία: «Έξω αι ΗΠΑ - Έξω το ΝΑΤΟ»
Η πύλη συνεχίζει να εμπνέει και να καθοδηγεί τον αγώνα για μια Ελλάδα φάρο ειρήνης και φιλίας των λαών.
Αποτελεί «καρφί στο μάτι» όσων έχουν αναλάβει την πατριδοκαπηλία για επάγγελμα, την ώρα που όταν αναφέρουν τη λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ έχουν πάρει διαζύγιο από το πιο ενεργό στοιχείο αυτής της έννοιας: τον ελληνικό λαό.
Ποιος μπορεί να «ξεχάσει» τα «ευχαριστούμε την Κυβέρνηση των ΗΠΑ» μετά τα γεγονότα στα Ίμια από τον Κ. Σημίτη, τα τεράστια «ΝΑΙ» στο σχέδιο ΑΝΑΝ και το ξαναπούλημα της Κύπρου, την εξευτελιστική παράδοση του ηγέτη του Κουρδικού λαού Οτσαλάν στη CIA, την ενεργή συμμετοχή της χώρας σε όλους τους βρώμικους πολέμους στην περιοχή (Σερβία - Ιράκ κ.α.) με τις αμερικανονατοϊκές βάσεις.

Το πολυτεχνείο ζει:
Κόντρα και αντιπαραθετικά σε όσους πήγαν και το «εξαργύρωσαν» συμμαχώντας με όσους χθες αντιμάχονταν από τα μικρόφωνα των 1050 χιλιοκύκλων, το πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα, το πολυτεχνείο ζει σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα που πιάνει το ιστορικό νήμα από το Μάη του '36, την ΕΑΜική αντίσταση, τα Ιουλιανά, τη Νομική συνδέοντας τα καθημερινά προβλήματα με τα όνειρα για μια διαφορετική οργάνωση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Όποιος θέλει να ασχολείται με τις «κορυφές» που ξεπουλήθηκαν (και μάλιστα όχι όλοι) ας συνεχίσει από τον καναπέ του να υβρίζει τη «γενιά της μεταπολίτευσης», ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΟΜΩΣ από το γεγονός πως την ιστορία τη γράφουν οι χιλιάδες των καταπιεσμένων που μπαίνουν σε κίνηση, ακόμη και αν έχουν να γκρεμίσουν ηγέτες που άλλαξαν στρατόπεδο μέσα σε μια πορεία.

Αν θέλεις να λέγεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ:
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Τάσος Λειβαδίτης

Κάπως έτσι θα ανταμώσουμε στους δρόμους με τα ίδια όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα, βάζοντας ένα «ίχνος» ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΕΠΕΤΕΙΟ στο μεγάλο και δύσβατο δρόμο ΜΕΧΡΙ τη ΝΙΚΗ για ΠΑΝΤΑ.

Τζώτζης Βασίλης