Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Μαρί Θεοφίλου: «Βγάζω τα καθαρά μου στη φόρα»

«Βγάζω τα καθαρά μου στη φόρα»
Μαρί Θεοφίλου, 2014
Εικαστική εγκατάσταση με σεντόνια, σχοινί μπουγάδας, μανταλάκια πλαστικά, παλιές κολώνες φωτισμού, ποταμός Σακουλέβας-Φλώρινα-Γιάζι

Μυστικό: μία πληροφορία που πρέπει ή θέλουμε να παραμείνει κρυφή, να μην ανακοινωθεί σε άλλους. Όμως αν ειπωθεί, αν πάψει να είναι μυστική χάνει τη βαρύτητά της, γίνεται πιο ανάλαφρη. Πώς μπορεί κανείς όμως με μια κουβέντα που μάλλον τώρα πια είναι ένα μήνυμα γραπτό να δώσει λίγο έστω από το πέπλο-σεντόνι των σκέψεων και συναισθημάτων που τυλίγουν ένα μυστικό; Κι αυτά που μοιραζόμαστε είναι τα «άπλυτα» ή τα «πλυμένα» τελικά ;
« η ιδιωτική ζωή δεν απαιτεί πλέον να είναι ιδιωτική και δεν είναι πια αυτό που ήταν γιατί κανένα μυστικό δεν την προστατεύει» ( Μίλαν Κούντερα, Ο πέπλος ).

Αρχίσαμε με ένα κομμάτι καλοπλυμένο πανί που να μην χωράει στον ουρανό. Απλωμένο τυραννεί τον άνεμο που άνετος κατηφορίζει από τον Βαρνούντα και τα βάθη της μικρής χαράδρας ,καθώς ξεχύνεται πάνω από τον Σακουλέβα ποταμό που ξεπλένει σταθερά την ιστορία. Ορκισμένη ιστορία: Πλυμένα και αραδιασμένα σεντόνια, κουρέλια, σώματα πάνινα υποστασιοποιούνται πάνω σε τεντωμένα σχοινιά μιας στεγνής μπουγάδας στο Γιάζι μπροστά από το σπίτι του Στέργιου Σαπουντζή, μετεωρούμενα πάνω από τον ποταμό Σακουλέβα της Φλώρινας. Πρόκειται για μια εικαστική εγκατάσταση που διερευνά ζητήματα γύρω από την ικανότητα μας να φανερώνουμε, να κρύβουμε τα ειπωμένα και τα ανείπωτα, τα λεκιασμένα και τα ξεπλυμένα λίγο πριν θεωρηθούν καθαρά. Μια απόδοση ιδιωτικών στοιχείων σε κοινή χρήση και η αντίστροφη διαδικασία υποκείμενης ενσωμάτωσης δημόσιων στοιχείων έχει ξεκινήσει. Το αντικείμενο γίνεται συντελεστής του περάσματος από το ιδιωτικό στο δημόσιο, από το τοπικό στο συνολικό. Που πάει ο λεκές μετά το πλύσιμο;
Η εξάπλωση του κυβερνοχώρου αντιπροσωπεύει αναμφίβολα την πιο πρόσφατη από τις αναδύσεις πληροφοριών που παράγουν συλλογική νοημοσύνη.
Πότε οι προσωπικές στιγμές φανερώνονται καθαρές και ατόφιες, πότε μπαίνουν σε έναν διάλογο απρόσωπων γεγονότων; Είναι μια ανοιχτή μετάβαση από την προσωπική στην συλλογική μνήμη; Είναι ενα μοίρασμα ή είναι αυτό που μένει μετά το «πλύσιμο» ώστε να φανούν μόνο τα όμορφα και «καλοπλυμένα»; Ένας μετασχηματισμός πληροφοριών κάνει τα κοινωνικά δίκτυα να επενεργούν στην καινούργια συλλογική μνήμη. Φανερώνουμε τα αφανέρωτα και διεκδικούμε μια θέση στα συλλογικά συμβάντα του διαδικτύου. Ο μετασχηματισμός των πλυμένων πληροφοριών σε δράσεις, κατασκευάζονται η μια με βάση την άλλη, συμβάλλοντας ώστε να ιδρυθεί μια ιστορικότητα, μια πολυπλοκότητα μη αντιστρέψιμη. Αν γίνει αυτό κατανοητό οι πληροφορίες διαχέονται στις συλλογικότητες που θα τα θέσουν σε κυκλοφορία. Ο Σακουλέβας ρέει σαν ηλεκτρονικός ποταμός, ο οποίος θέτει επί σκηνής έναν τόπο όπου επάλληλα πεδία σεντονιών, ρούχων έχουν πλυθεί, έχουν κυλήσει μέσα στα ρηχά νερά του ως κοινόχρηστες μνήμες, κοινοτικά υπερκείμενα και εκτίθενται για να ιδιοποιηθούν και να συγκροτήσουν νοήμονες συλλογικότητες.
Στο πλυντήριο του διαδικτυακού Σακουλέβα, η απομακρυσμένη από τον τόπο πλυμένη πληροφορία, χαρίζεται ως αντικείμενο. Το αντικείμενο αποτοπικοποιημένο γίνεται, συντελεστής του αμοιβαίου περάσματος από το ιδιωτικό στο δημόσιο και από το τοπικό στο συνολικό. Η εικαστική εγκατάσταση της μπουγάδας στο Σακουλέβα ποταμό, στο Γιάζι προσδοκά να επαναφέρει μνήμες νοικοκυροσύνης, να δείξει τους τρόπους που οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τα μυστικά τους, πως εξιλεώνουν την προσωπική τους αλήθεια στο κοινό και πως δεν ντρέπονται να βγάλουν τα καθαρά τους στη φόρα.
Η εγκατάσταση βασίστηκε σε μια αρχική ιδέα του Μάκη Σουμπάση. Αλληλεπιδραστής / gestalter ο Χάρης Κοντοσφύρης. Καλλιτέχνης υλοποίησης η Μαρί Θεοφίλου.
Η εικαστική εγκατάσταση με την μπουγάδα αφιερώθηκε στους νεόνυμφους Βασίλη Κίτσο και Βιολέτα Λούστα που τελέσαν το Σάββατο την ένωση τους
Ευχαριστούμε τους Ελένη Σαριλικιώτη, Θωμά Ζωγράφο, Μάγδα Χριστοπούλου, Αργύρη Ρήμο, Τραϊανό Φιλίππου και τους Αντιδημάρχους, Πολιτισμού Άκη Καραγκοζίδη και Τεχνικών έργων Μιχάλη Καρακόλη για την συμβολή τους στο όλο εγχείρημα.

Αύγουστος Καλλιτεχνών-Φλώρινα
Ημερομηνίες έκθεσης: 18-24 Αυγούστου 2014

10 σχόλια:

  1. όλο ανοησίες είστε ,αντί να ασχοληθούμε με τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου μας (και πρώτα απ'όλα την ανεργία) καθόμαστε και "παίζουμε" τις μπουγάδες αλίμονό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΜΗΝ ΒΓΑΛΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Που πάει ο λεκές μετά το πλύσιμο;
    ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μας κοροϊδεύετε, έτσι ; Ορισμένοι έχουν ξεφύγει τελείως! Αύγουστος Τεχνών μπορεί να είναι. Καλλι-Τεχνών σίγουρα όχι.

    Το χάιδεμα αυτιών και το συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη αντιδραστικών συμπεριφορών (χωρίς να λείπουν ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) δεν συνεισφέρει στην αναγκαιότατη παραγωγή πολιτισμού, που τόσο έχει ανάγκη η ακριτική και ευαίσθητη περιοχή μας. Είναι ένας μοχλός περιφρόνησης, γελοιοποίησης και εν τέλει παρακμής κάθε πραγματικής μορφής τέχνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλ τσαντίρι και τα μυαλα στα σχοινιά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το μοίρασμα και η αλληλεπίδραση είναι πολύ σημαντική στις μέρες μας...πολύ σωστή κίνηση..Μπράβο σας.
    Ας αναλογιστεί ο καθένας μας τί βγάζει προς τα έξω , τι μοιράζεται απο το μέσα του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΜΟΛΙΣ ΤΑ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΣΑΚΟΥΛΕΒΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ..ΝΟΕΡΑ ΤΑΞΙΔΕΥΑ ΣΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΛΙΗΣΤΩΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραία τα λέει στο κείμενο
    και είναι πετυχημένος ο παραλληλισμός
    αλλά πως να το καταλάβω όταν πάω μια βόλτα απ'το ποτάμι ρε παιδιά και βλέπω μια μπουγάδα απλωμένη;
    Υπήρχε κάτι σχετικό να με κατατοπίσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.